روزهای غیر عادی:

امروز دوباره چشمم افتاد به یک پلاکارد که روش نوشته بود ( مراسم روضه خوانی و مداحی برادران ...) ولی نمی دونم چرا با ترس این رو می گم::

شهرمن

شهرمن

وقتی همه چیز به تو تحمیل میشه چه حسی داری ؟ وقتی مجبوری به این خاطر از اون ها به تنهایی خودت پناه ببری چطور؟ 

روز وشب چه مزه ای داره وقتی قرار نیست به سمت یک اتفاق نو روز تا شب برات پیام آور شادی و تازگی باشه

بیرون از خونه درو دیوار به تو میگن فقط به سمت اون چه که باید بری برو اون چیزی نیست جز کار روزمره.

هیچ وقت افکار تازه خودت رو دنبال نکن , دنبال تازگی نباش هیچ چیز تازه وجود نداره و هیچ چیز چندین ساله عوض نشده ....